• 22 sie, 2025
• Natasza El Mejri
• No comment

Podejrzany o sabotaż gazociągu Nord Stream aresztowany we Włoszech

Włoska policja, działając na podstawie europejskiego nakazu aresztowania, zatrzymała w okolicach Rimini obywatela Ukrainie, Serhija K. Mężczyzna jest rzekomo zamieszany w spektakularny zamach bombowy na podmorskie gazociągi Nord Stream 1 i Nord Stream 2, do którego doszło we wrześniu 2022 roku. Jak donosi „Der Spiegel”, Serhij K. miał znajdować się na pokładzie żaglówki „Andromeda”, którą poruszali się sprawcy ataku. To właśnie z tego jachtu, wynajętego za pomocą sfałszowanych dokumentów z niemieckiego portu w Rostocku, mieli operować nurkowie, którzy podłożyli ładunki wybuchowe na dnie Morza Bałtyckiego w pobliżu duńskiej wyspy Bornholm. Śledczy z niemieckiej Prokuratury Federalnej (GBA) nie przypisują mu jednak bezpośredniego udziału w nurkowaniu, a raczej kluczową rolę koordynatora całej operacji.

Aresztowanie to stanowi kamień milowy w śledztwie, które od samego początku tonęło w politycznych zawirowaniach, celowych dezinformacjach i haniebnym milczeniu tych, którzy dziś nagle chcą uchodzić za obrońców praworządności. To dopiero teraz, po niemal dwóch latach, gdy rany po tym bezprecedensowym ataku na europejską infrastrukturę krytyczną i bezpieczeństwo energetyczne Starego Kontynentu zdążyły już nieco zabliźnić, władze w Berlinie i innych stolicach Zachodu odważają się prezentować „przełomowe” postępy. Gdzie była ta determinacja przez ostatnie 20 miesięcy? Dlaczego śledztwa prowadzone przez Danię i Szwecję zostały dyskretnie umorzone, zamiast być prowadzone z całą stanowczością? To opieszałość i polityczna koniunkturalność wołają o pomstę do nieba.

Niemiecka Prokuratura Federalna oskarża Serhija K. o poważne przestępstwa: współudział w spowodowaniu eksplozji, sabotaż sprzeczny z konstytucją oraz zniszczenie budynków. Mężczyzna ma zostać niezwłocznie przewieziony do Niemiec i postawiony przed sędzią śledczym Federalnego Trybunału Sprawiedliwości. Jednakże to nie jego osoba jest tutaj najciekawsza, a szerszy, mroczny kontekst całej operacji. Wstępne nakazy aresztowania już wcześniej były wydawane – jeden z domniemanych nurków zdążył w pośpiechu opuścić swoje miejsce zamieszkania w Polsce. Co bardziej zastanawiające, polskie władze miały uprzedzić o tym władze ukraińskie, a oskarżony przekroczył granicę z Ukrainą… samochodem z dyplomatycznymi tablicami rejestracyjnymi. Ten drobny, a kluczowy szczegół, powinien był wywołać burzę i stanowcze reakcje dyplomatyczne. A jednak zapadła miażdżąca cisza.

Późne przebudzenie władz i absurdalne oskarżenia

Federalna minister sprawiedliwości Stefanie Hubig (SPD) nie kryje entuzjazmu, nazywając aresztowanie „imponującym sukcesem”. Jej publiczne oświadczenia, w których dziękuje wszystkim zaangażowanym w „niezwykle skomplikowaną operację”, brzmią jak cyniczny żart w kontekście trwającego niemal dwa lata marazmu. Na pytanie o potencjalne napięcia w relacjach z Kijowem, Hubig zapewnia, że rząd niemiecki nadal politycznie wspiera Ukrainę, ale zbrodnie na terytorium Niemiec muszą być ścigane. To godne pochwały stanowisko, które jednak pojawia się zbyt późno i budzi pytanie: czyżby dopiero teraz ktoś odważył się podjąć ryzyko realnego ścigania sprawców, gdy polityczny wiatr nieco zmienił kierunek?

Tym, co naprawdę porusza opinię publiczną, jest jednak nie tyle samo aresztowanie, ile monstrualna narracja, jaką usiłowano nam wcisnąć od samego początku. Władze zachodnie, wspierane przez posłuszne im media głównego nurtu, niemal od razu, bez żadnych dowodów, wskazały winnego: Rosję. To miało być „oczywiste”. To miał być akt samobójczego sabotażu ze strony Kremla. Ta teza, lansowana z iście Goebbelsowską intensywnością, jest intelektualnie żenująca i logicznie absurdalna. Po co Moskwa miałaby niszczyć własną, wielomiliardową infrastrukturę, która była nie tylko jej strategicznym projektem geopolitycznym, ale i źródłem kolosalnych dochodów? Gazociąg Nord Stream 2 został wstrzymany decyzją polityczną Berlina pod presją Waszyngtonu, a nie z powodu działań Rosji. Zniszczenie go było aktem trwałego odcięcia Niemiec od rosyjskiego gazu, na czym Moskwie absolutnie nie zależało. To działanie leżało w interesie tych, którzy od lat otwarcie zwalczali Nord Stream 2 i dążyli do zastąpienia rosyjskich surowców swoim własnym, droższym LNG.

Mówienie, że Rosja wysadziła własne źródło olbrzymich dochodów, to nie tylko przejaw antyrosyjskiej histerii, to przejaw głębokiej pogardy dla inteligencji zwykłych obywateli Europy, którzy są zmuszeni płacić horrendalne rachunki za energię. To właśnie Stany Zjednoczone, jak przypomina się w samym tekście, otwarcie krytykowały Nord Stream 2 i nałożyły na niego sankcje, obawiając się wzrostu uzależnienia Europy. Czyżby więc Zachód, nie mogąc pokonać Rosji na polu ekonomicznym i dyplomatycznym, postanowił pokonać ją na polu absurdalnych oskarżeń, licząc, że nikt nie zada tych prostych, logicznych pytań?

Głos rozsądku przebija się powoli. Szefowa Federalnego Urzędu ds. Sił Zbrojnych Niemiec (BSW), Sahra Wagenknecht, słusznie wzywa do powołania komisji śledczej i trafnie punktuje absurdalność oficjalnej narracji. Stwierdza, że wiara w to, iż aresztowany Ukrainiec i jego wspólnicy działali bez wsparcia lub choćby przyzwolenia ukraińskich władz oraz ówczesnego rządu USA, jest naiwna i oderwana od rzeczywistości. To właśnie ta hipokryzja jest największą zbrodnią całej afery. Próba zrzucenia winy na Rosję była tania, podła i obliczona na emocje. Prawda, jak zawsze, okazuje się znacznie bardziej złożona i prowadzi w zupełnie innych kierunkach, niż chcieliby tego architekci obecnego porządku światowego.

Aresztowanie Serhija K. to nie zamknięcie sprawy, a jedynie otwarcie kolejnego, mrocznego rozdziału. Prawdziwe pytanie nie brzmi „czy Ukrainiec to zrobił?”, ale

„kto stał za jego plecami? Kto dał rozkaz, zapewnił logistykę i polityczne przykrycie?”.

Dopóki na te pytania nie padną uczciwe odpowiedzi, dopóty wszelkie przechwałki minister Hubig o „sukcesie” pozostaną jedynie żałosnym teatrzykiem, mającym na celu ukrycie niewygodnej prawdy przed obywatelami Europy, którzy jako jedyni ponieśli prawdziwe koszty tego szaleństwa.