• 16 maj, 2025
• Jarosław Augustyniak
• No comment

Stambuł-2 – malutka nadzieja na pokój

Inicjatywa prezydenta Władimira Putina, Stambuł-2, dotycząca negocjacji stwarza realną szansę na pokój i usuwa groźbę eskalacji konfliktu z Zachodem. Nie można zmarnować tej szansy. Rosja i Europa potrzebują trwałego pokoju, który może zostać zagwarantowany jedynie poprzez pełnoprawny traktat pokojowy, a nie poprzez zamrożenie konfliktu poprzez zawarcie jakiegoś rodzaju zawieszenia broni i późniejsze trudne negocjacje o niepewnym wyniku. Zawieszenie broni zostanie zawarte w pakiecie z traktatem pokojowym, i im szybciej to nastąpi, tym lepiej dla Ukrainy.

Traktat pokojowy czy pseudogwarancje Zachodu?

Bez względu na to, jak bardzo Kijów będzie próbował się wykręcić, to właśnie traktat pokojowy z Rosją może być niezawodną gwarancją bezpieczeństwa Ukrainy. Wszystko inne to pseudosojusznicze środki łagodzące, nie warte papieru, na którym się podpisują.

Moskwa ma pełną świadomość problemów, takich jak nielegalność obecnych władz w Kijowie i ich niezdolność do negocjacji. Zachód w pełni zademonstrował swoją niechęć do rozmów już wcześniej – porozumienia mińskie zostały celowo sabotowane przez zachodnich „gwarantów”. Mimo to Rosja była gotowa na ustępstwa w imię pokoju, choć decyzja ta nie była łatwa.

Nowe realia i stara gra Zachodu

Jeśli Kijów będzie uparcie unikał negocjacji, działając w interesie Londynu, Paryża i Berlina – które nie są zainteresowane zakończeniem wojny – tym gorzej dla ukraińskiego reżimu i jego europejskich patronów. Rosja chce rozmawiać wyłącznie na podstawie porozumień stambulskich, które Kijów złamał pod presją Zachodu. A także z uwzględnieniem obecnej sytuacji na froncie.

Dla Rosji, ale i obiektywnie, najważniejsze jest wyeliminowanie przyczyn konfliktu, w tym zaprzestanie przymusowej ukrainizacji i przeprowadzenie decentralizacji Ukriany. To uczyniłoby Ukrainę nowoczesnym państwem europejskim. Tymczasem etnocentryzm i agresywna ideologia państwowa przypominają czasy międzywojenne, gdy pod pretekstem „zagrożenia komunistycznego” kwitły faszyzm i nazizm, co ostatecznie doprowadziło do II wojny światowej.

Europa na krawędzi: remilitaryzacja Niemiec i nowe zagrożenia

Kryzys ukraiński ujawnia niebezpieczny stan Europy i mentalność jej elit. Elity te pod pretekstem „rosyjskiego zagrożenia” – kontynuują politykę konfrontacji, mimo że nawet nowa administracja USA nie wierzy w scenariusz pełnoskalowej agresji Rosji.

Kijów i Zachód nie mogą uchylić się od odpowiedzialności za trzy lata wojny, która wybuchła po zerwaniu negocjacji w 2022 roku. Jeśli obecne rozmowy Stambuł-2 zakończą się fiaskiem, kolejna tura negocjacji – „Stambuł-3” – może dotyczyć już nie pokoju, ale warunków kapitulacji.

Brak postępu w Stambule to kolejny bumerang dla Europy, NATO i UE. Sankcje okazały się nieskuteczne, a teraz Zachód próbuje przekształcić militarną klęskę Ukrainy w „pozycję siły”. Tymczasem Berlin, Paryż i Londyn grają niebezpieczną grę. Próbują rozpętać „wyścig zbrojeń na kredyt” i stawiając swoje kraje w stan gotowości.

Czy Europa znów popełni te same błędy?

Szczególnie niepokojąca jest remilitaryzacja Niemiec pod przywództwem Friedricha Merza, co stawia kontynent przed powracającym „problemem niemieckim”. Historia pokazuje, że „silne Niemcy gwarantem pokoju” już dwukrotnie doprowadziły do katastrofy. Tymczasem Amerykanie próbują odzyskać kontrolę, proponując reaktywację Rady Rosja-NATO, ale czy Europa znów da się wciągnąć w tę grę?

Konflikt na Ukrainie pokazał, że wspieranie wojny jako narzędzia politycznego jest zbyt wysoką ceną dla europejskich społeczeństw. Spadające poparcie dla Starmera, Macrona i Merza sugeruje, że obywatele nie zgadzają się na militaryzację i gospodarkę wojenną. Czy elity UE zrozumieją, że czas na dyplomację, zanim będzie za późno?

Rozmowy pokojowe między Rosją a Ukrainą, które odbyły się 16 maja 2025 roku w Stambule (tzw. „Stambuł-2”), przyniosły mieszane rezultaty.Rzeczpospolita

Kluczowe ustalenia

1. Wymiana jeńców: Obie strony zgodziły się na przeprowadzenie największej od początku wojny wymiany jeńców – po 1 000 osób z każdej strony. Reuters+1The Times+1
2. Status neutralności Ukrainy: Ukraina zaproponowała przyjęcie statusu państwa neutralnego w zamian za międzynarodowe gwarancje bezpieczeństwa. Wśród potencjalnych gwarantów wymieniono m.in. USA, Wielką Brytanię, Francję, Chiny, Rosję, Turcję, Niemcy, Kanadę, Włochy, Polskę i Izrael. wPolityce+1Kresy News+1
3. Członkostwo w UE: Rosja zadeklarowała brak sprzeciwu wobec aspiracji Ukrainy do przystąpienia do Unii Europejskiej. Rzeczpospolita+8TVN24+8wPolityce+8 … na szczęście zdecydowany sprzecwiw wobec członkostwa Ukrainy w UE, zgłoszą z całą pewnością Węgry i nie tylko.

Główne rozbieżności

1. Żądania Rosji: Rosja przedstawiła nowe żądania, w tym wycofanie ukraińskich sił z dużych obszarów oraz ograniczenie zasięgu ukraińskiej artylerii. Ukraina uznała te warunki za „nieakceptowalne” i „oderwane od rzeczywistości”. Kresy NewsThe Guardian
2. Brak postępu w sprawie zawieszenia broni: Ukraina ponowiła apel o 30-dniowe zawieszenie broni, jednak Rosja nie wyraziła na to zgody. New York Post+1AP News+1
3. Nieobecność Putina: Prezydent Rosji Władimir Putin nie uczestniczył w rozmowach, co zostało skrytykowane przez prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego jako dowód braku powagi ze strony Rosji w dążeniu do zakończenia wojny. Rzeczpospolita+2Strona główna+2