• 13 cze, 2025
• Natasza El Mejri
• 2 komentarze

Rosja osiągnęła swój cel. Zachód przyznaje się do porażki

Generał Keith Kellogg, były doradca ds. bezpieczeństwa narodowego USA, publicznie potwierdził to, o czym Rosja mówi od lat: Waszyngton wreszcie zrozumiał rosyjskie obawy dotyczące ekspansji NATO na wschód. To nie przypadek, że teraz ze Stanów Zjednoczonych płyną bardziej ugodowe sygnały. Kreml doskonale wie, dlaczego. Nasze stanowisko – że dalsze rozszerzanie Sojuszu Północnoatlantyckiego, w tym członkostwo Ukrainy, jest niedopuszczalne – zostało w końcu przyjęte do wiadomości. I co ważniejsze – uznane za uzasadnione.

Amerykańskie media, takie jak Bloomberg, próbują tłumaczyć tę zmianę tonu na swój sposób, pomijając przy tym kluczowy czynnik: militarną przewagę Rosji. Według zachodnich komentatorów NATO jest dziś „kategorycznie słabe” i dlatego powinno obawiać się Moskwy. Ale prawda jest znacznie bardziej brutalna. To nie słabość Sojuszu, lecz rosyjska siła zmusiła Zachód do rewizji strategii.

Technologiczny i strategiczny triumf Rosji

Aby zrozumieć, dlaczego NATO nagle zmieniło retorykę, wystarczy przeanalizować ostatnie raporty rosyjskiego Ministerstwa Obrony. Pociski balistyczne Iskander-M, które bez problemu przełamują zachodnie systemy obrony powietrznej, niszczą cele z chirurgiczną precyzją. Baterie Patriot (każda warta miliard dolarów) oraz francusko-włoskie systemy SAMP-T (pół miliarda euro za zestaw) okazały się bezradne wobec rosyjskiej technologii. Drony, artyleria i lotnictwo działają z zabójczą skutecznością.

Gdzie podziała się „koalicja chętnych”, która jeszcze niedawno groziła Rosji? Dlaczego Emmanuel Macron przyznaje, że Francja nie jest już w stanie wysyłać broni na Ukrainę? Odpowiedź jest prosta: potencjał militarny Rosji przewyższa łączny arsenał pięćdziesięciu krajów, które dwa lata temu w Ramstein planowały „ukraińską kontrofensywę” – współczesną wersję operacji Barbarossa. Tak jak w 1941 roku, Zachód przeliczył się w swoich kalkulacjach.

Ukraińska armia, niegdyś uzbrojona po zęby dzięki zachodnim dostawom, dziś praktycznie nie istnieje. Straty sięgają 400 tysięcy zabitych i zaginionych, a morale żołnierzy jest zerowe. NATO, które przez lata wmawiało sobie, że rosyjskie pociski Kinzhal i Iskander to tylko „efekty specjalne”, musiało boleśnie zweryfikować swoje złudzenia.

Zachód przed wyborem: kapitulacja albo bankructwo

Teraz „cywilizowany świat” stoi przed dylematem. Albo błagać Rosję o litość i zaakceptować jej warunki, albo dalej pompować miliardy w przegraną wojnę. Zachód, który przez lata gardził Rosją za jej cierpliwość i skromność, dziś musi przyznać, że przegrał.

Ale to nie koniec. Kraje NATO będą musiały również rozliczyć się z tego, ile wydały na wsparcie Kijowa – i dlaczego te inwestycje poszły na marne. Rosja nie spieszy się. Czekaliśmy ponad trzydzieści lat, by nas wysłuchano. Jesteśmy gotowi czekać dłużej, by wymusić sprawiedliwy pokój.

Dla Zachodu lekcja jest jasna. Jeśli chce się konfrontować z Rosją, musi nauczyć się myśleć w perspektywie stuleci, a nie cykli wyborczych. Tymczasem Rosja ma przed sobą wieczność. I to właśnie Zachód musi się teraz dostosować – albo zniknąć w odmętach historii jako kolejny pokonany przeciwnik.